De schepping

[Maarten]

De schepping van hemel en aarde

1 In het begin schiep God de hemel en de aarde.
2 De aarde was nog woest en doods, en duisternis lag over de oervloed, maar Gods geest zweefde over het water.
3 God zei: 'Er moet licht komen,' en er was licht.
4 God zag dat het licht goed was, en hij scheidde het licht van de duisternis;
5 het licht noemde hij dag, de duisternis noemde hij nacht. Het werd avond en het werd morgen. De eerste dag.
6 God zei: 'Er moet midden in het water een gewelf komen dat de watermassa's van elkaar scheidt.'
7 En zo gebeurde het. God maakte het gewelf en scheidde het water onder het gewelf van het water erboven.
8 Hij noemde het gewelf hemel. Het werd avond en het werd morgen. De tweede dag.
9 God zei: 'Het water onder de hemel moet naar één plaats stromen, zodat er droog land verschijnt.' En zo gebeurde het.
10 Het droge noemde hij aarde, het samengestroomde water noemde hij zee. En God zag dat het goed was.
11 God zei: 'Overal op aarde moet jong groen ontkiemen: zaadvormende planten en allerlei bomen die vruchten dragen met zaad erin.' En zo gebeurde het.
12 De aarde bracht jong groen voort: allerlei zaadvormende planten en allerlei bomen die vruchten droegen met zaad erin. En God zag dat het goed was.
13 Het werd avond en het werd morgen. De derde dag.
14 God zei: 'Er moeten lichten aan het hemelgewelf komen om de dag te scheiden van de nacht. Ze moeten de seizoenen aangeven en de dagen en de jaren,
15 en ze moeten dienen als lampen aan het hemelgewelf, om licht te geven op de aarde.' En zo gebeurde het.
16 God maakte de twee grote lichten, het grootste om over de dag te heersen, het kleinere om over de nacht te heersen, en ook de sterren.
17 Hij plaatste ze aan het hemelgewelf om licht te geven op de aarde,
18 om te heersen over de dag en de nacht en om het licht te scheiden van de duisternis. En God zag dat het goed was.
19 Het werd avond en het werd morgen. De vierde dag.
20 God zei: 'Het water moet wemelen van levende wezens, en boven de aarde, langs het hemelgewelf, moeten vogels vliegen.'
21 En hij schiep de grote zeemonsters en alle soorten levende wezens waarvan het water wemelt en krioelt, en ook alles wat vleugels heeft. En God zag dat het goed was.
22 God zegende ze met de woorden: 'Wees vruchtbaar en word talrijk en vul het water van de zee. En ook de vogels moeten talrijk worden, overal op aarde.'
23 Het werd avond en het werd morgen. De vijfde dag.
24 God zei: 'De aarde moet allerlei levende wezens voortbrengen: vee, kruipende dieren en wilde dieren.' En zo gebeurde het.
25 God maakte alle soorten in het wild levende dieren, al het vee en alles wat op de aardbodem rondkruipt. En God zag dat het goed was.
26 God zei: 'Laten wij mensen maken die ons evenbeeld zijn, die op ons lijken; zij moeten heerschappij voeren over de vissen van de zee en de vogels van de hemel, over het vee, over de hele aarde en over alles wat daarop rondkruipt.'
27 God schiep de mens als zijn evenbeeld, als evenbeeld van God schiep hij hem, mannelijk en vrouwelijk schiep hij de mensen.
28 Hij zegende hen en zei tegen hen: 'Wees vruchtbaar en word talrijk, bevolk de aarde en breng haar onder je gezag: heers over de vissen van de zee, over de vogels van de hemel en over alle dieren die op de aarde rondkruipen.'
29 Ook zei God: 'Hierbij geef ik jullie alle zaaddragende planten en alle vruchtbomen op de aarde; dat zal jullie voedsel zijn.
30 Aan de dieren die in het wild leven, aan de vogels van de hemel en aan de levende wezens die op de aarde rondkruipen, geef ik de groene planten tot voedsel.' En zo gebeurde het.
31 God keek naar alles wat hij had gemaakt en zag dat het zeer goed was. Het werd avond en het werd morgen. De zesde dag.
32 Zo werden de hemel en de aarde in al hun rijkdom voltooid.
33 Op de zevende dag had God zijn werk voltooid, op die dag rustte hij van het werk dat hij gedaan had.
34 God zegende de zevende dag en verklaarde die heilig, want op die dag rustte hij van heel zijn scheppingswerk.

35 Dit is de geschiedenis van de hemel en de aarde. Zo ontstonden ze, zo werden ze geschapen.

[Maarten]

Het scheppingsverhaal van de Azteken

Er was al vier keer een nieuwe schepping geweest en al vier keer was deze vernietigd. Elke schepping werd beeindigd door een ramp. De eerste werd vernietigd door een katachtige, de tweede door een orkaan, de derde door vuur en de vierde door een zondvloed.

Van de hemellichamen was Tezcatlipoca de Grote Beer (de Azteken kenden hem als een ocelot). Hij veranderde zichzelf in de eerste zon om zo de aarde te verlichten. De goden waren hier niet gelukkig mee en creëerden een ras van reuzen om Tezcatlipoca te vernietigen. De reuzen leefden als nomaden en verbouwden geen gewassen. Ze aten wilde planten zoals wortels en bessen. De mensen van deze tijd leefden als dieren, alleen en zonder verstand. de god Quetzalcoatl was een liefdadige god en de brenger van landbouw en kunst. Tezcatlipoca was de patroongod van het kwaad en van tovenaars, god van de nacht, almachtig en veelvuldig. Quetzalcoatl sloeg met een staf zijn vijanden neer in het water en Tezcatlipoca nam de vorm aan van een ocelot. In de nacht verslond de oceot al de reuzen en mensen. Deze zon staat bekend als Vier-Ocelot, naar de dag waarop dit gebeurde.

Quetzalcoatl, de god van de wind, werd de tweede zon. Dit was het tijdperk van lucht, geesten en doorzichtige wezens. Hij regeerde totdat Tezcatlipoca hem met zijn klauw vastgreep en naar aarde trok. Zijn val veroorzaakte een grote orkaan, die alle planten ontwortelde en de mens vernietigde. Een paar mensen overleefden en werden veranderd in apen omdat ze hun goden niet konden begrijpen. Dit gebeurden op de dag Vier-Wind.

De voorplanters verbanden de twee ruziënde goden naar de aarde en maakten Tlaloc, god van de regen en donder, de derde zon. Maar Quetzalcoatl maakte een regen van vuur die de aarde vernietigde en waardoor alle rivieren droog kwamen te liggen. Zij die niet omkwamen veranderden in vogels. Dit is bekend van de dag Vier-Regen.

Quetzalcoatl maakte toen Chalchiutlicue (zij van de jade groene mantels) en maakte van haar de vierde zon. De jaloerse Tezcatlipoca veroorzaakte een grote zondvloed die de zon en de aarde vernietigde. Zij die het overleefden veranderden in vissen.

De aarde lag zo onder water dat deze pas weer tevoorschijn kwam toen de twee goden hem boven het water uit tilden. Maar de zon was vernietigd en er was geen licht meer. Al de goden kwamen toen bijeen in Teotihuacan voor boetedoening in de hoop dat ze weer licht zouden krijgen. Twee goden boden zichzelf aan als offer. Tecuhciztecatl (Teciciztecatl) was rijk en machtig en Ranahuantzin (Nanautzin) was arm en ziek. De rijke gaf waardevolle geschenken aan Onteotl, de vader van alle goden. De arme gaf mos en doornen van de maguey nat van zijn bloed. Gedurende vier dagen vasten de twee goden en brachten ze offers. Op de vijfde dag werd er een vuurpot overstelpt met kolen zodat de goden gezuiverd konden worden en hopelijk de aarde zouden verlichten. Tecuhciztecatl, de rijke god, was als eerste aan de beurt om in het vuur te springen. Hij deed verschillende pogingen maar stopte telkens vlak voor het vuur. Ranahuantzin, de arme god, sloot zijn ogen en liep recht het vuur in. Een grote vlam werd de hemel in geschoten en de arme god werd de zon van de hedendaagse aarde. De rijke god schaamde zich en rende het vuur in, waar hij langzaam stierf. Hij veranderde toen in de maan. De goden waren woedend dat de maan zo helder was en gooiden er een konijn naartoe. Vandaag de dag is nog steeds een konijn te zien op het oppervlakte van de maan.

Met deze zon en maan was alles in balans. Elke voorgaande zon was vernietigd doordat de goden werden genegeerd. Deze zon zal alleen bestaan zolang de mensheid de goden zal aanbidden.